Het Facet: derde plaats bij de Amsterdamse Nieuwbouwprijs 2011
Woongebouw Het Facet, op de hoek van de Postjesweg en de Witte de Withstraat, tegenover rijksmonument Het Sieraad, is onderdeel van de herstructurering van de Chassébuurt in voormalig stadsdeel De Baarsjes. Het bouwblok maakt onderdeel uit van de Gordel 20-40, de uitbreidingswijken van Amsterdam uit het interbellum. Vele woningbouwprojecten uit die tijd zijn gebouwd in Amsterdamse Schoolstijl, zo ook die in de Chassébuurt.
De hoekbebouwing die op de plaats van Het Facet stond is gesloopt omdat het in een te slechte staat verkeerde. Het nieuwbouwproject heeft deze hoekbebouwing vervangen en voegt zich als vanzelfsprekend in deze historische omgeving. De bouwmassa, detaillering en materialisering zijn zodanig gekozen dat de stedenbouwkundige samenhang van de buurt intact is gebleven.
Het complex bevat 500 m² commerciële ruimten en veertig van elkaar verschillende appartementen.
De bedrijfsruimten liggen aan de Postjesweg. Daaronder bevinden zich de bergingen van bedrijfsruimten en de woningen. Deze bergingen sluiten aan op het niveau van de gemeenschappelijke binnentuin. Alle appartementen hebben een eigen terras of buitenruimte aan de gemeenschappelijke binnentuin.
Het Parool over Het Facet: Een prettig gebouw, goed op zijn plek in de Chassébuurt
De Poort van Chassé heette het monumentale woonblok dat met de overbuurman, de Edelsmedenschool, voorbij de Kinkerbrug de entree vormde van De Baarsjes. >De vakschool, rijksmonument, is prachtig getransformeerd tot een gebouw met creatieve bestemming. Het woonblok heeft het niet gered.
“De fundering was rot en de woningen voldeden niet meer aan de eisen van nu,” vertelt Ida van Witsen (45), projectmanager van woningcorporatie Ymere. Nieuwbouw was ook niet zo simpel, want de Postjesweg is een dijk. Je ziet de Witte de Withstraat naar beneden lopen. De kelder van het oude gebouw moest langs de Postjesweg behouden blijven om de dijk tegen te houden. Daarin zijn nu fietsenbergingen voor de nieuwe bewoners ondergebracht. Een parkeergarage onder de nieuwbouw graven zou de woningen onredelijk duur hebben gemaakt.
“Dit is een populair stadsdeel,” aldus Van Witsen, “dat trekt veel jonge huishoudens aan. Bij de vernieuwing van deze buurt moest het woningaanbod gevarieerder worden.” Zodoende staat op de plaats van 31 sociale huurwoningen nu een groot blok met veertig koopwoningen. Voor de sociale huurders kwamen nieuwe woningen beschikbaar in De Wending, verderop in de Witte de Withstraat.
Het nieuwe gebouw moest wel de poortfunctie van zijn voorganger overnemen en dus in vorm en materiaal passen bij de omgeving, die dateert uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Architect John Buijs (52) was al betrokken bij renovatie verderop in de Witte de Withstraat. “Ik heb die gevels heel goed bekeken en de baksteen is nog steeds te krijgen. We hebben ook hetzelfde voegwerk toegepast. Het ambachtelijk bouwen van deze buurt keert helemaal terug in Het Facet. Het resultaat is een prettig gebouw van deze tijd, dat past in zijn omgeving, dat zich niet op de voorgrond dringt. Het staat goed op zijn plek.” Daar is de jury die de tien genomineerden aanwees het helemaal mee eens. “Het Facet is een heel leuk project,” oordeelt Ed van den Boogaard. “Ik vind het er echt uit springen,” valt Els Klaassen bij. “Dit zijn verrassende woningen, wat betreft ruimte én prijs.”
Even enthousiast zijn de bewoners, die een 8,5 als rapportcijfer gaven. Ook zij roemen de inpassing in de omgeving, maar zijn vooral te spreken over de achterzijde, waar grote balkons uitkijken op een besloten binnenruimte met veel plek om te zitten, spelen en picknicken. Stadslawaai dringt daar niet door. En de prijzen waren voor Amsterdam bescheiden. Een koopappartement van 86 vierkante meter kostte 260.000 euro, Mark Koppenberg (36) telde voor 120 vierkante meter 390.000 euro neer. Zijn woning kijkt met hoge ramen op de Witte de Withstraat uit en heeft achter een verhoogde woonkamer met daaronder de slaapkamers, die direct uitkomen op de grote binnentuin. Omdat de Witte de Withstraat afdaalt, wordt deze rij benedenwoningen steeds hoger en is er zelfs nog een vide als extra ruimte.
Koppenberg: “Ons gezin met twee kinderen zat aan de Curaçaostraat op zestig vierkante meter. We zochten meer ruimte, maar geen bovenwoning. Bijna hadden we de moed al opgegeven, toen we een bord zagen van dit project. We hadden geluk: we zijn ingeloot.”
“We hadden wel onze twijfels: de kruising op zo’n druk punt, met trams. Maar het is ideaal: de geluidsisolatie is perfect en op de binnenplaats kun je de kinderen rustig alleen buiten laten spelen. De buurt zie je steeds meer opleven, iedereen is hier heel tevreden.”
