Westerkaap Noord 1 – Fase 2: genomineerd voor de Amsterdamse Nieuwbouwprijs 2010
Deze strook in de punt van het Westerdokseiland betreft de tweede fase in de ontwikkeling van Noord I. AWG architecten beschouwt architectuur als ‘het maken van intelligente ruïnes’ en zocht daarom naar een tijdloze vormentaal en robuuste materialen. De gevel is zo rustig mogelijk vormgegeven: ramen en deuren vormen in een repetitief ritme, gaten in de wanden. In het complex is een gedeeltelijk overbouwde binnenstraat. De woonlagen staan op een plint, waarin de entree van de woningen en commerciële ruimten zijn ondergebracht. De woningen in het smallere deel hebben een panoramisch uitzicht, over het IJ en over het Westerdok.
Het Parool over Westerkaap Noord 1 – Fase 2
Voor de bespreking van deze kandidaat voor de Amsterdamse Nieuwbouwprijs gaan we terug naar het Westerdokseiland. Ditmaal in die gevaarlijk scherpe punt die pal naar het noorden wijst.
“Een heel complexe locatie om te vullen,” beschrijft Wienke Bodewes (58), directeur van Amvest, de ontwikkelaar die samen met woningcorporatie Ymere onder de naam Hofmakerij dit deel van het Westerdokseiland heeft bebouwd. “Je hebt met twee kanten te maken. Het IJ heeft een heel andere dynamiek dan de Westelijke Eilanden. De architect heeft dat heel zorgvuldig opgelost. Het zicht aan beide zijden is optimaal benut.” Die architect is Christine de Ruijter (42), directeur van het Antwerpse AWG Architecten. Zij ontwierp ook voor het Oostelijk Havengebied en IJburg. Lachend: “In Amsterdam heb ik meer gebouwd dan in Antwerpen!”
Ook zij noemt dit een uniek project: “Aan de rand van de binnenstad, met zicht op het IJ. Zo’n plek vind je in de stad niet gauw.” Maar de plattegrond was niet gemakkelijk. “Je moest echt uitdokteren wat mogelijk is op zo’n kavel. Je wilt alle woningen een mooi uitzicht geven.” Daarnaast was het probleem dat er in een grote dichtheid van woningen gebouwd moest worden, en ooknog met een mix van alle woningtypes. In Westerkaap is 30 procent sociale huur, 15procent vrije huur en 55 procent koop.
Belangrijkste doel, zegt De Ruijter: “Dit gebouw moet mooi oud worden. Natuurlijk word je beïnvloed door de mode,maar je wilt toch vooral een zekere tijdloosheid nastreven.” Voor de bewoners staat vast dat de architect in die opdracht is geslaagd; zij gaven een 8,8 als rapportcijfer. Ook de jury vond dit een superproject. “Het uitzicht aan twee kanten is fantastisch,” verzucht Riet de Graaf. “Niets op aan te merken,” besluit William Kobossen.
Zo beleven ook Jan Joost Peskens (62) en Anetty Werther (61) hun woning. Dat mag ook wel, want Werther wilde helemaal niet weg van hun vorige plek, aan de Brouwersgracht. “Daar hebben we dertig jaar gewoond. Het was gewoon meesterlijk daar, een tuintje erbij,” zegt Werther. “We hadden helemaal geen verhuisplannen. Maar ik vind het altijd leuk naar iets nieuws te kijken,” brengt Peskens daar tegenin. “De Brouwersgracht was oud en vergde te veel onderhoud. Dit is levensloopbestendig. Ik had me over de plannen met Westerkaap laten informeren. En toen het in de verkoop kwam, moest er geloot worden.” Werther: “Ik zei: doe maar mee, want we loten toch niet in, met 120 gegadigden. Maar op deze verdieping waren we nummer twee, en nummer één haakte af.”
Zo betrokken zij een appartement van 156 vierkantemeter met een rij ramen aan het IJ en een balkon aan het Westerdok, met uitzicht op het Realeneiland. Zij betaalden 680.000 euro, inclusief een plek in de parkeergarage. “Uiteindelijk heeft Jan Joost wel de goede beslissing genomen,” geeft zijn vrouw toe. “Dit huis is zo mooi licht en heeft veel ruimte. En het is vlak bij onze oude plek… Ik denk nog steeds aan de Brouwersgracht. Maar ik zou niet meer terug willen.”
